Yunnan

In het vorige verslag beschreef ik dat we naar het zuid-westen van China zouden gaan. Deze provincie, Yunnan genaamd, ligt over het algemeen wat hoger gelegen en was daarom erg aangenaam v.w.b. de temperatuur. Dit itt de 40 graden wat we eerder hadden meegemaakt. De lonely planet zegt dat als je maar tijd hebt voor 1 provincie, dat je dan naar Yunnan moet gaan. Ondanks dat we weinig vergelijkingsmateriaal hebben geloven we dat meteen!

We zijn onze trip door Yunnan gestart in Kunming, de provinciale hoofdstad. Naast relaxen en maccen hebben we hier ook nuttige dingen gedaan.
Hier hebben we namelijk onze verlenging voor China geregeld alsook het Visum voor Vietnam. We mogen tot 5 september in China blijven en mogen ook pas 5 september Vietnam in. 5 september dus op naar Vietnam!

Omdat het 7 dagen duurde voordat we onze China verlenging kregen hadden we besloten door te reizen en later terug te komen. We zijn gedurende deze dagen naar de Yuanyang rice terraces geweest. We sliepen bij een zeer bescheiden guesthouse in een boerendorpje. In het dorpje was geen riolering, lagen overal uitwerpselen (van ezels, geiten e.d.). Het kon daar dus aardig stinken. Toch bijzonder om het plattelandsleven te zien na al die megasteden.

De volgende dag zijn we met een groepje van 10 (waarvan 6 fransen) op stap gegaan naar de terrassen. Dat was echt supermooi! We hebben de hele dag gewandeld door de terassen heen, genoten van de prachtige uitzichten en ons verbaasd over het dagelijkse werk dat het volk hier moet verrichten. Om een voorbeeld te geven, we hebben vrouwen gezien met twee meter lange en zeer dikke boomstronken uren bergen op zien sjouwen. Sommige van de groep hebben de locals zelfs nog geholpen met werken. Naast de terassen waar je gewoon heen kan gaan, is er 1 plek waar ze alle toeristen naar toe willen sturen waar je voor 100 Yuan (12,50) op een balkon mag staan kijken naar de terassen, Chinezen vragen overal geld voor. In het guesthouse werden we echter getipt dat daar een lokale vrouw woont die je voor 10 Yuan hetzelfde biedt. :) Daarna met zijn allen gegeten, hoewel we er niet veel van verstonden (Fransen weigeren ook hier iets anders dan Frans te praten) was het erg gezellig!

Nadat we ons visum op hadden gepikt in Kunming zijn we naar Shangri-La gegaan. Een noordelijk gelegen dorp op 3200 Meter hoogte. Mensen die toevallig Lost horizon hebben gelezen herkennen dit plaatsje misschien wel. De plaats heette vroeger anders maar Chinezen hebben omwille van toerisme de plaats hetzelfde genoemd als in het boek. Het schijnt nog te werken ook.. Hier zijn we naar een tibetaans klooster geweest, op een van de foto's kan je deze zien. Hoewel tikje commercieel leuk om te zien.

De volgende stop was de tiger leaping gorge. in 1 woord, wow! De tiger leaping gorge is een hike van 16 KM die we in twee dagen gedaan hebben. Halverwege op de berg hebben we een nachtje overnacht. Je loopt hier tussen de bergen van meer dan 5000 Meter hoog. Ondanks het vele klimmen ging het ons nog best goed af. We zijn verbaasd over onze sportieve kwaliteiten, haha. Ik, Arnoud, moet dan ook letten op mijn gewicht. Ik beweeg net iets teveel om op gewicht te blijven. Wat een rondje Mc Donalds ook wel weer verantwoord maakt, haha.

We zijn ook nog in Dali geweest, waar we zo'n 60 KM gefietst hebben langs een meer en vele dorpjes. Dit hebben we samen met een nederlandse jongen gedaan die uit het plaatsje Zeeland komt, wat vlakbij Schaijk (waar An vandaan komt) ligt.

Lost van de toeristische hotspots zijn het ook de Chinezen zelf die een attractie zijn. Ze poepen op straat (ok alleen kinderen maar toch..), de WC's bij stations zijn te ranzig voor woorden, ze durven eten niet aan te raken, lijken nooit geirriteerd, ondanks dat ze met heel heel veel mensen zijn. Ze doen niet aan privacy (WC's hebben geen eigen hokje). Ze willen met je op de foto, of ze nemen stiekem foto's van je. Ze doen alles het liefst met 100 tegelijk, allemaal met nummertjes op, en uiteraard het spugen.. Hoewel we duidelijk zien dat het vooral de oude generatie is die dat doet. De mensen zijn hier vooral erg schattig, zeg maar hello kitty niveau. Wat ze ook doen is overal Ja op zeggen, ondanks dat ze alles voor je willen doen, moet je zelf zeg maar het 'denkwerk' verrichten. Ze zullen bijvoorbeeld nooit een beter alternatief voorstellen. Zelf uitzoeken wat wel en niet kan, en vervolgens met een direct verzoek een Chinees inschakelen is wat werkt, haha.

Een 24 uurs treinreisje verder zitten we nu in Guangxi, een provincie rechts van Yunnan. We gaan hier morgen naar een nederlands echtpaar die een paar oude boerderijen heeft omgebouwd tot guesthouse. Dit is in Yangshuo, wat wederom prachtig schijnt te zijn. Vanuit deze regionen gaan we naar Nanning, waarvandaan we de bus richting Hanoi (Vietnam) pakken, op 5 september dus.

Het gaat dus goed met ons, we zien bijzondere dingen, ontmoeten leuke mensen, maar het is vooral het zorgeloze leven waar we ontzettend van genieten. Het is een voorrecht om dit samen mee te mogen maken.

We hopen dat het goed met jullie gaat, we denken aan jullie.